كارت‌هاي هوشمند(قسمت سوم )بررسي كاربردهاي كارت‌هاي هوشمند

بررسي كاربردهاي كارت‌هاي هوشمند

كارت‌هاي هوشمند داراي مزايا و قابليت‌هاي بسياري هستند و اين باعث شده است تا بسيار مورد توجه قرارگيرد و كاربردهاي آن‌ها بسيار گسترش يابد. برخي از مزاياي اين كارت‌ها عبارتند از:

 

- اندازه: اندازه اين قبيل كارت‌ كوچك است و نياز به حمل مدارك و پول را برطرف مي‌سازد.

- امنيت: به دليل وجود سيستم‌هاي حفاظتي روي كارت نظير رمزنگاري، از داده‌هاي موجود بر روي آن به خوبي محافظت مي‌شود.

- حجم اطلاعات قابل‌حمل: كارت‌هاي هوشمند قادرند حجم زيادتري از اطلاعات را در مقايسه با كارت‌هاي مغناطيسي درخود ذخيره كنند.

 

برخي ديگر از مزاياي كارت‌هاي هوشمند غيرتماسي عبارتند از :

•          راهکار ايده آل برای Transaction سريع )  مانند Toll collection  و   Mass Transit )

•          امکان برقراری ارتباط در فواصل

•          كاربردهاي  Hand-free

•          طول عمر بيشتر کارت و Reader (بدليل عدم نياز به تماس مستقيم بين كارت و كارت‌خوان)

•          امکان سرويس به بيش از يک شخص در آن واحد

•          جلوگيری از بروز مشکل در استفاده از کارت

 

امروزه در بسياري ازكشور‌ها، از كارت‌هاي هوشمند در كاربرد‌هاي مختلفي استفاده مي‌شود، اين كاربردها به طور كلي به سه دسته طبقه‌بندي مي‌شوند:

1.       كاربرد‌هاي شناسايي: از اين كارت‌ها براي شناسايي هويت افراد و صاحبان آنها استفاده مي‌شود؛ مثل كارت تردد، كارت پاركينگ.

ادامه نوشته

كارت‌هاي هوشمند(قسمت دوم ) نحوه عملكرد كارت‌هاي هوشمند

الگوها و برنامه‌ريزي‌هاي جديد در سيستم عامل كارت‌هاي هوشمند، سيستم عامل JavaCard است. اين سيستم عامل توسط شركت Sun Microsystem توسعه داده شده است و بعد از آن در فروم JavaCard گسترش يافته است. اين سيستم عامل بسيار مورد توجه است زيرا در معماري براي طراحان و برنامه‌نويسان استقلال و آزادي عمل فراهم مي‌آورد. همچنين برنامه‌هاي كاربردي مبتني بر سيستم عامل جاوا مي‌تواند براي هر كارت‌هوشمندي كه سيستم عامل JavaCard را پشتيباني مي‌كند استفاده گردد.

امروزه بيشتر كارت‌هاي هوشمند براي انجام ارتباط و عمليات برنامه‌ريزي شده ، سيستم عامل ويژه خود را استفاده مي‌كنند. اما براي پشتيباني واقعي از برنامه‌هاي كاربردي، سيستم‌هاي عامل كارت‌هاي هوشمند بر اساس عملياتي كه توسط استاندارد جهاني ISO7816 فراهم گرديده، مي‌باشند. با اين حال براي انتقال برنامه‌اي كه بر اساس توليدات يك شركت سازنده كارت فراهم شده، به سيستم توليدكننده ديگر، كاري سخت و دشوار نياز خواهد بود.

مزيت ديگر سيستم عامل JavaCard اين است كه مفهوم انتشار سريع باركنش برنامه كاربردي را پشتيباني مي‌كند. اين قابليت امكان بروزرساني برنامه موجود در كارت بعد از توزيع كارت‌ها به كاربر را فراهم مي‌نمايد. نكته مهم اين است كه براي يك كاربرد خاص، فرد نياز به كارت هوشمند دارد. اما نيازهاي آتي وي، نياز به تغيير برنامه‌هاي روي كارت را موجب خواهد شد كه با اين سيستم عامل ممكن خواهد بود.

سيستم عامل ديگري كه براي كارت‌هاي هوشمند فراهم شده  MULTOS(Multi-Application Operating System) يا سيستم عامل چند منظوره است. همچنان كه از نام اين سيستم برمي‌آيد، اين سيستم عامل قابليت پشتيباني چندين برنامه كاربردي را دارد. اما اين سيستم عامل براي كاربردهايي با امنيت بالا طراحي شده است و در بسياري از كشورها به ITSec E6 High دست يافته است. شركت مايكروسافت نيز در اين مسير با سيستم SmartCard for Windows قرار دارد.

اين سيستم عامل‌ها، رابط‌هاي برنامه‌هاي كاربردي درون كارت‌ها(Card-Side API) هستند براي اجرا نمودن برنامه‌هاي كوچك و مبتني بر كارت روي آن‌ها. اما رابط‌هاي طرف كارت‌خوان (Reader-Side API)مانند زيرساخت OpenCard و GlobalPlatform نيز ارائه شده‌اند.

ادامه نوشته

كارت‌هاي هوشمند(قسمت اول ) معرفي، ساختار

قسمت اول: معرفي، ساختار

 كارت هوشمند معمولا كارتي از جنس PVC با ابعادي در حدود 5/5 در 5/8  سانتي‌متر است كه بر روي آن يا در بين لايه‌هاي آن، تراشه‌هاي حافظه و ريز‌پردازنده براي ذخيره‌سازي داده‌ها و پردازش آنها قرارداده شده است. يك كارت هوشمند كامپيوتر كوچكي است كه بر روي يك كارت پلاستيكي نصب شده است. قرار دادن يك تراشه در كارت به جاي نوار مغناطيسي، آن را تبديل به يك كارت هوشمند با كاربردهاي گوناگون مي‌نمايد. اين كارت‌ها به دليل دارا بودن تراشه، قابليت كنترل عملكرد را داشته و علاوه بر نگهداري اطلاعات شخصي و تجاري كاربر، امكان پردازش را نيز فراهم مي‌نمايد.

اختراع كارت هوشمند را براي اولين بار فردي فرانسوي با نام رولاند مورنو در سال 1974 به ثبت رساند. از آن زمان به بعد،‌ شركت‌هايي نظير Bull‌،‌ Honeywell،Motorola  دراين زمينه به فعاليت پرداختند و در نتيجة فعاليت‌هاي آنها، در سال 1979 اولين كارت هوشمند ريز‌پردازنده‌اي ساخته شد. اولين استاندارد براي كارت هوشمند در سال 1986 و با عنوان ISO 789116/1 مطرح شد. استفاده از كارت هوشمند در سطح ملي براي نخستين بار در فرانسه در سال 1986 و براي كارت‌هاي اعتباري تلفن انجام گرفت. پس از آن، از اوايل دهة 90 ميلادي، استفاده از كارت‌هاي هوشمند دركشور‌هاي مختلف رواج پيدا كرد و به تدريج كاربرد‌هاي جديدي براي آن پيدا شد.

بررسي ساختار و انواع

كارت‌هوشمند كارتي است كه از يك ريزپردازنده و چيپ حافظه و يا فقط چيپ حافظه (بدون منطق برنامه‌پذير) تشكيل شده است. كارت داراي ريزپردازنده مي‌تواند اطلاعات روي كارت را اضافه، تغيير، حذف و مديريت نمايد، درحاليكه كارت فقط داراي حافظه (مانند كارت‌هاي اعتباري تلفن)، مي‌تواند فقط يك عمليات از پيش تعريف شده را قبول كند.

كارت‌هاي هوشمند برخلاف كارت‌هاي نوار مغناطيسي، مي‌توانند كليه توابع عملياتي و اطلاعات مربوطه را در خود داشته باشند، بنابراين در زمان انجام تراكنش نياز به ارتباط با بانك اطلاعاتي نخواهد داشت. در حال حاضر سه گروه (بر اساس نوع تراشه بكار رفته در آن، حافظه و ريزپردازنده) از كارت‌هاي هوشمند در كاربردهاي مختلف در دنيا و به صورت گسترده مورد استفاده قرار مي‌گيرند:

ادامه نوشته